Gedachtenis der overledenen.
De tekst van deze zondag is: Spreuken 14:10 "Alleen je eigen hart kent je diepste verdriet, in je vreugde kan een ander zich niet mengen"
De schikking bestaat uit een kapotte spiegel, een bloemstuk en het licht als teken van Gods aanwezigheid.
De kapotte spiegel verbeeldt het hart van de mens: in hoeverre laat je alles zien wat in je leeft?
De donkere en lichte kanten: het verdriet en de vreugde. De witte calla's in het blad van de vingerplant symboliseren de mensen die overleden zijn, zij zijn in Gods handpalm geborgen.
De cirkel van lichtjes om de schikking blijft intact, ook al zijn de mensen ons ontvallen. Door deze cirkel laten we zien dat we met God en elkaar verbonden zijn in vreugde en verdriet.
De 5 kaarsen met de namen van de overledenen worden aan de Paaskaars aangestoken; zij symboliseren de herinnering aan hen die wij liefhebben.
Als jouw naam klinkt zie ik even hoe je liep en wat je zei wat er altijd is gebleven van jouw leven diep in mij. Als jouw naam klinkt stroomt er water uit mijn ogen, door mijn ziel.
Onze dromen, plan voor later, tijd die in het water viel. Nu jouw naam klinkt komt tot leven hoe jij mij hebt meegemaakt, me geschapen, weggegeven, mijn bestaan hebt aangeraakt. Nu jouw naam klinkt verwacht ik onder onze levens eens een hand ook al voelt nu alles zonder, God brengt ons weer in verband.
tekst: Michiel de Zeeuw